CEYHUN, FEYZİOĞLU, ÇELEBİ

Ceyhun Balcı

Ozan Ceyhun artık aramızda olmayan yazar Demirtaş Ceyhun’un oğlu. Uzun yıllar Almanya’da yaşadı. Alman siyaseti içinde etkin olarak görev aldı. Yeşiller Partisi üyesiydi. Doğduğu ülkeye çok da sıcak bir yaklaşım içinde olmadığını anımsıyorum.

Yeşiller Partisi bugün için duruşunu netleştirdi. Almanya’da, bugünkü Ukrayna savaşının önde gelen destekçisi olup çıktı Yeşiller. Geç de olsa emperyalizmin Truva Atı oldukları anlaşılmış oldu. Çevrecilik bahaneydi. Emperyalizmin ayağına takılacak taşları temizlemekse şahane!

Ozan Ceyhun’un siyasi çizgisi bugünkü AKP’den çok önceki AKP’ye daha yakındı. Yolu geç de olsa AKP’yle kesişti. Önce vekillik adaylığı. Olmayınca ödül olarak Büyükelçilik. Türkiye Cumhuriyeti’nin şu anki Viyana Büyükelçisi’dir.

Yön değişikliği şaşırtıya yol açtıysa da resmin bütününe bakılınca şaşırılacak bir durum yoktu.

Metin Feyzioğlu.

Yaşam öyküsü bir zamanlar pek çok çift gözün nemlenmesine neden oldu.

Akademisyenliğinin yanı sıra TBB (Türkiye Barolar Birliği) başkanlığı yaptı. Uzun yıllar boyunca Türkiye Barolar Birliği’nin başında kaldı.

Yıllar önceydi. Feyzioğlu’nun iktidara boyun eğmediği yıllardan birindeki adli yıl açılışı sırasında hükümete yönelik eleştirel konuşması Tayyip Erdoğan’ın tepkisine neden oldu. Eleştiriyle başı hoş olmayan Erdoğan, tören salonunu apar topar terk etti.

Son yıllarda doğrultu değişikliği kervanına Feyzioğlu da katıldı.

Baronun başındayken üyelerinin sorunlarına sırt çevirdi. Bunun yerine bir dönem daha baro başkanlığı arayışına yöneldi. Doğal olarak eleştirildi. Daha da önemlisi ayıplanmasıydı. Düşünce değişikliği değilse de koltuğu güvence altına amaçlı olduğu izlenimi veren U dönüşü eleştiriyi fazlasıyla hak etmekteydi.

Baro başkanlığının korunması için elinden geleni yapan hükümet yasa değişikliğiyle de destek verdi Feyzioğlu’na. Bu da yetmeyince barolar birliğine bir kez daha başkan olma hayali suya düştü.

Kısa süre önce Lefkoşa Büyükelçliği’ne atandı. Hükümete biat etmenin ödülünü almış oldu.

Hem Ozan Ceyhun, hem de Metin Feyzioğlu örnekleri boyun eğmenin ödülsüz kalmayacağı izlenimini pekiştirdi.

Açık bırakılan kapıdan girişlerin artması şaşırtmazdı.

Ortalama, tanınmış olmayan kimseler arasındaki AKP tutkusu hakkında çok bilgimiz olmayabilir.

Eski teğmen Mehmet Ali Çelebi bu kapıdan giren son tanınmış oldu.

Böyle yapacağının ipuçlarını vermekteydi geçtiğimiz haftalardaki söylemleriyle.

İş bu noktaya gelince hakkında yazılan da çizilen de sınırsız oldu.

Hatta, geçenlerde Cumhuriyet gazetesinde bir köşe yazarı Çelebi’nin evliliğinden girip düğünü sırasındaki kaprislerinden çıkmaktaydı. Oysa, her şey zamanında yazılmalı değil miydi?

İnsan yaşadığı sürece şaşırtıcı davranışlar sergileme olasılığı hiç de az olmayan canlı.

Göklere çıkardığınız, yere göğe sığdıramadığınız sayısız kişinin köşeli davranışlarına tanıklığımız hiç de seyrek değildir.

İlk iki addan farklı olarak Mehmet Ali Çelebi seçilmiş sıfatı da taşıyan bir kişi.

Seçilmek için taktığı rozetin, yansıttığı söylemin şimdi yerinde yeller esiyor.

Bu yanıyla, ahlâki bir sorunla da karşı karşıya olduğumuz kuşkusuz.

Ancak, bu ve benzeri davranışların ülkemizdeki geçmişine bakıldığında bu yaşananın sayısız benzerinin tarihte pek çok kez yaşandığını üzülerek de olsa görürüz.

Bir vatandaş olarak yarın seçim olsa iç rahatlığıyla oy vereceğim parti bulmakta zorlanırım. Vekiller için de bu ikilem söz konusu olabilir.

Ancak, hiçbir gerekçe Çelebi’nin davranışını haklı kılmaya yetmez.

Seçildiği partiyle ilişkisi sonlanan kişinin siyasetle de ilişiğinin kesilmesi ahlâkın gereği olmalıdır. Böyle bir beklentinin yerine getirilmesi şöyle dursun bir sonraki seçimde vekil olmanın güvencesidir bu türden oynaklıklar.

Her çiçekten bal almayı ilkelerin önüne koyan siyasetimizin de bu olaydan çıkartması gereken ders olduğu kuşkusuz.

İlkeleri ve düşünceleri rehber almak yerine vitrine konulan simgeler üzerinden siyaset geliştiren siyaset kurumlarımızın, partilerimizin hiç mi kusuru yok diye sormayalım mı?

Azim ve Karar, 14.10.2022