TÜRKİYE ÇÖPLÜK MÜ?

Türkiye “tek kişilik yönetim”le 3. yıla girerken, hemen her alanda akıllara durgunluk veren gelişmeler yaşanıyor. Siyaset, hukuk, sağlık ve yargı aksaklıkları hemen her gün konuşulurken çevreye ilişkin korkunç gelişmeler gündemde hak ettiği yeri bulmakta zorlanıyor.

Özellikle HES’lerin Karadeniz başta olmak üzere pek çok yerde yol açtığı çevre felaketleri görsellerle desteklense de hükümetin bu konudaki duyarsızlığı ve bildiği yoldailerlemesi sürüyor. Bağımlı ve buyruk altındaki yargı geçmişteki çevreci ve kamu yararını gözetici niteliğini çoktan yitirdiği için umut kapısı olmaktan çıkmış durumda. “Ankara’da yargıçlar var!” sözü de çoktan anılarımızdaki yerini aldı.

Son günlerde gündeme düşen haberlere göre Türkiye Avrupa’nın çöplüğü olmuş durumdadır. Türkiye 2019’da AB’ye insan göçü için kapıları açar gibi yapsa da anlaşılan asıl kapı AB çöpünün ülkemize gelmesi için açılmış. 13.4 milyar Avro değerinde 31 milyar ton çöp Türkiye’ye getirilmiş.

Bu kadarla kalsa iyi!

Türkiye’nin çöp tutkusu radyoaktif çöpleri de katmış bu kervana. On yılı aşkın süre önce İzmir’in Gaziemir ilçesinde kökeni belirsiz radyoaktif atıkların yerleşim yerlerinin yanı başında depolandığı anlaşılmıştı. Son günlerde bu atıklar bir kez daha gündeme geldi. Hak, hukuk, vicdan ve ahlâk yerini utanmazlığa ve zorbalığa bıraktığı için konuyla ilgili olumlu gelişme beklentimiz yok düzeyindedir. Ancak utanmamız için en küçük engel olmadığı da açıktır.

Türkiye’de çevreden konuşulacaksa unutulmaması gereken yerlerden birisi Aliağa’dır. Hatırı sayılır bir gemi söküm kurumlaşması olan Aliağa ne yazık ki böylesi olumsuzluklarla anılmaktadır. Son habere göre Brezilya donanmasından emekliye ayrılan asbestli gemi sökülmek üzere Türkiye yolundadır. Altı yüz ton asbest içeren dev gemi çilekeş ve gözü pek Türk emekçisi tarafından sağlığı hiçe sayılarak sökülerek kahramanlık sergilenmiş olacak.

Her geçen gün parlayan, rekorları altüst eden Türk ekonomisi neden çöple, asbestle, nükleer atıkla uğraşır? Sorulması gereken soru budur. Çevrecilik ve demokrasi dendiğinde mangalda kül bırakmayan Batılıların atıkları ve çöpleri başkalarına yıkma ikiyüzlülüğünde şaşılacak bir şey yok.

Elbette, biz kendimize bakmalıyız.

Neden çöpe muhtaç bir ekonomimiz var?

Neden kevgire dönmüş bir gümrüğümüz var? Ülke sınırlarını çevre ve toplum sağlığı duyarlılığıyla koruyamıyor oluşumuz düşünmeye değer olmalıdır.

Neden bilgiye ve teknolojiye dayanan bir üretim değil de çöpe ve atığa dayanan sınıflar altı işlerle uğraşıyoruz?

Ürettiği 1 kilogramlık ürün karşılığında 75 bin dolar kazanan ülkeler varken neden bir 1 kilogramlık ürünümüz karşılığında 1.1 dolarla yetiniyoruz?

Sıralanan sorular yanıtlanmadıkça çöplük olmayı sürdürürüz!

Bu arada, Türk Hava Yolları’nın Türkiye’den transit geçecek yolculardan PCR testi istemeyeceği haberleri düştü gündeme. Bu akıl dışı karar sonrasında yazının başlığına Türkiye yol geçen hanı mı sorusu da eklense yeridir.

Çevre sorunlarına da salgın ortamında dıştan gelebilecek tehlikelere karşı kayıtsızlığın ülkemizin nitelik ve saygınlık yitimiyle doğru orantılı gelişmeler olduğu kuşkusuzdur.

İçinden geçtiğimiz olumsuz dönemde yargı, sağlık ve eğitimle birlikte çevre de yerle bir ediliyor.

Gerçek budur!

Çocuklarımıza ve torunlarımıza bırakacağımız ülke hiç de övünülesi değildir.

Azim ve Karar, 12.05.2021