YORARKEN YORULANLAR

Ceyhun Balcı

Bir buçuk yıl önce olağanüstü kışkırtma ve özendirmeyle başlatılan Ukrayna savaşının başındaki Rus askersel başarısızlığı emperyalist hevesi diri tutmada önemli rol oynadı. ABD buyruğu altına girdiği izlenimi veren Avrupa kişiliğini askıda bıraktığı cekete indirgedi.

Emperyalizmin başlangıçtaki amacı Ukrayna’nın Rusya’yı yenmesinden çok yormasıydı. Gelinen noktada yoranların yorulduğu görüldü.

Bir saptama yapmak gerekirse, bu yorgunlukta haksız olmanın payının göz ardı edilmemesi gerektiğidir.

Bu haksızlığı yapanların kendi milletlerinin haklarından kesinti yapmaları bir şekilde sürdürülemezlik sürecine girileceğini ortaya koymuştu.

• ABD senatosu önümüzdeki dönemde Ukrayna’ya desteği askıya aldı.
• Slovakya’da seçimleri Rusya’ya sıcak bakan önder kazandı.
• Başından bu yana ateşli Ukraynacı görünen Polonya bile tahıl ticareti üzerinden aykırı bir tutum aldı.

Sonuçta her ülkede siyaset yapılıyor. İktidardaysa orada kalmak isteyen, değilse iktidar olmayı amaçlayan siyaset kurumu gerçeği orta yerde duruyor.

Parasal etkiler ve savaştan zarar görmeye başlayan milletler duruma el koymaya başladı denebilir.

Bir kaynakta tarihsel nedenlerle Ukrayna’yla toprak bağlamında sorunu olan ülkeler arasında Romanya ve Macaristan’ın adlarına bile rastlamıştım.

ABD ve AB çevresinde kenetlenen ülkeler kalabalığının günü geldiğinde Ukraynacı olmak yerine Ukrayna paylaşımcısı olabilecekleri akıldan çıkartılmamalı.

Haksız savaşın sürmesi için canla başla çalışanlar ve bu savaş için gereken parasal kaynağı kendi milletlerinin sırtından sağlayanlar er ya da geç yorulacaktı.

Her ne kadar durum yorgunlukla açıklansa da gerçekte kendisini gösteren olgu savaşa destek kamuoyunun hızla çöküşe doğru gidişidir.

Burada akla getirmekten kaçınamayacağımız önemli bir başka soru(n) şudur!

1962 yılında yaşanan Küba füze krizini anımsayalım. O tarihte bu dünyaya gözlerimi açmış olsam da bire bir yaşamadım o günleri. Okuduklarım, izlediklerim elbette az değil.

Bugünkü krizi ise başından bu yana (bilinçle) yaşıyorum.

Küba füze krizinde ABD’nin savı Küba-Washington DC yakınlığıydı. Bu füzelerin ABD başkentini ya da ABD topraklarını vurabilme olasılığıydı.

Ukrayna’nın NATO üyeliği hevesine dayanan bugünkü krizin de 1962’dekine benzer bir olasılık içerdiği unutulmamalı.

Küba-Washington DC arası 1.933 km iken Kiev-Moskova arası 869 km’dir.

Çok da gündeme getirilmeyen bu ayrıntıyı anımsamakta yarar var.

Dört yıl kadar önce Ukrayna’da o tarihte gidilebilen yerleri kapsayan bir tura katılmıştım. Ülkenin ve ortamın güzelliğiyle insan niteliğinin yüksekliği belleğime işlenmişti. Savaşın başından bu yana bu güzel ülkenin ve çoğunluğu iyi olan insanlarının gördüğü zarar üzüntümü artıran önemli etken oldu.

Savaş çığırtkanlarının ve özendiricilerinin yorulmaya başlaması sonuçta olumlu bir gelişme. Emperyalizmin amacına erişmede sekteye uğrayacağının belirtisi olarak da algılanmalı.

Kesin olan bir şey varsa Ukrayna’nın eski Ukrayna olmayacağıdır. Geriye, emperyal erekler uğruna parçalanmış ve küçülmüş bir Ukrayna kalacak gibi görünmektedir.

Daha da kötüsü Ukrayna yanlısı gibi görünenlerin de paylaşım masasına oturmayı dört gözle bekliyor olma olasılıklarıdır.

Hiç olmazsa bu kez emperyalizmin karanlık yüzünün görülmüş olmasını diliyorum!

Azim ve Karar, 04.10.2023